ஆமை சில தகவல்கள்.

 ஆமைகள் அல்லது நில ஆமைகள் என்பவை டெஸ்டியுடினிடே (Testudinidae) என்னும் குடும்பத்தைச் சார்ந்த நிலத்தில் வாழும் ஊர்வன உயிரினமாகும். நில ஆமைகளின் மேலோடு அவற்றை ஒத்த கடல்வாழ் இனங்களைப் போல இரை தின்னிகளிடமிருந்து அவற்றைப் பாதுகாக்கிறது. ஓட்டின் மேல் பாகம் பெரிய மூடியாகவும் கீழ் பாகம் மார்புப்பரிசமாகவும் விளங்குகிறது. இந்த இரண்டும் ஒரு பாலத்தின் மூலம் இணைந்துள்ளன. ஆமை அகவங்கூடு மற்றும் வெளிவங்கூடு இரண்டும் உடையது. ஆமைகளின் அளவானது சில சென்டிமீட்டரில் இருந்து இரண்டு மீட்டர் வரை வேறுபடுகிறது. தம்மைச் சூழ்ந்துள்ள வெப்ப நிலைகளைப் பொறுத்து ஆமைகள் பகலில் நடமாடும் விலங்குகளாகவும் மங்கிய ஒளியில் நடமாடுவதாகவும் இருக்கின்றன. ஆமை பொதுவாகத் தனிமையை விரும்புக்கூடிய உயிரினமாகும்.

டெஸ்டியுடைன்ஸ் என்னும் பிரிவில் இருக்கும் உறுப்பினர்கள் அனைத்தையும் குறிப்பதற்குப் பரவலாக கடலாமை என்னும் சொல் பயன்படுத்தப்பட்டாலும், அவற்றில் சிலவற்றை ஆமைகள், அல்லது கடல் ஆமைகள் எனக் குறிப்பிடும் வழக்கமும் உள்ளது. குறிப்பாகச் சொன்னால், இந்த மாறுபட்ட சொற்களின் பயன்பாடானது, பயன்படுத்தப்படும் ஆங்கிலத்தின் வகையைச் சார்ந்துள்ளது.

பிரிட்டிஷ்  ஆங்கிலம், இந்த ஊர்வன விலங்குகளை, கடலில் வாழும் ஆமைகளைக் கடலாமைகள் என்றும் ஆறு அல்லது உப்பு நீரில் வாழ்வனவற்றை உணவு ஆமைகள் என்றும் நிலத்தில் வாழும் ஆமைகளை சாதாரண ஆமைகள் எனறும் விரித்துரைக்கிறது. எனினும், இதற்கு விதிவிலக்காக அமெரிக்கா அல்லது ஆஸ்திரேலியப் பொதுப் பெயர்கள் பரவலாக வழக்கில் இருக்கும் இடங்களில், பறக்கும் ஆற்று ஆமை என்பது போன்ற சில பெயர்களும் உள்ளன.

 பெண் ஆமைகள் கூட்டு வளைகளைத் தோண்டுகின்றன; அதில் அவை, ஒன்றில் முதல் முப்பது முட்டைகள் வரை இடுகின்றன. இவ்வாறு முட்டையிடும் செயலானது, குறிப்பாக இரவில்தான் நடைபெறுகிறது. இதன் பின்னர் தாய் ஆமை தனது முட்டைகளை மணல், மண் மற்றும் உயிரினப்பொருட்களைக் கொண்டு மூடுகிறது. இந்த முட்டைகள் தனித்து விடப்படுகின்றன. ஒரு ஆமை எந்த இனத்தைச் சார்ந்தது என்பதைப் பொருத்து முட்டைகள் பொரிவதற்கு அறுபதில் இருந்து நூற்றியிருபது நாட்கள் வரை ஆகும். முட்டையின் அளவு தாயின் அளவைப் பொருத்து இருக்கும்; மேலும் பெரிய மூடி மற்றும் மார்புப்பரிசத்திற்கு இடையில் இருக்கும் பொதுக் கழிவாயின் அகலத்தை ஆய்வதன் மூலம் முட்டையின் அளவைக் கணக்கிட முடியும். முட்டைகள் சுலபமாக வெளி வருவதற்காக, ஒரு பெண் ஆமையின் மார்புப் பரிசத்தில் வாலுக்கு கீழே புலப்படக்கூடிய (ஆங்கில எழுத்தான) வி-வடிவ இடர்பாதை ஒன்று இருக்கும். அடைகாக்கும் காலம் முடிவடைந்த பின்னர், முழுதாக உருவமடைந்த ஆமைக்குஞ்சு தனது ஓட்டை உடைத்துக் கொண்டு வர முட்டைப்பல்லைப் பயன்படுத்துகிறது. அது கூட்டின் மேற்பரப்பிற்கு தோண்டிக் கொண்டே வந்து வெளியேறித் தனது வாழ்க்கையைத் தானே துவக்குகிறது. ஆமைக் குஞ்சுகள் மூல உரு முட்டைப் பையுடன் பிறக்கின்றன. இது அவை தாமே உணவு தேடிக்கொள்ளும் ஆற்றலையும் இயக்கத்தையும் பெறுகின்ற வரையிலும், அவற்றின் முதல் மூன்றில் இருந்து ஏழு நாட்கள் வரை, ஊட்டச்சத்திற்கான ஒரு மூலமாகப் பயன்படுகிறது. இளைய ஆமைகளுக்கு வயது முதிர்ந்த ஆமைகளை விட வேறுபட்ட, சமச்சீருடைய ஊட்டச்சத்து தேவைப்படுகிறது, எனவே ஒரு முதிர்ந்த ஆமை உண்ணாத உணவுகளையும் இவை உண்ணக்கூடும். எடுத்துக்காட்டாக, தாவரங்கள் மட்டுமே உண்ணும் இனம் சார்ந்த ஒரு இளைய தலைமுறை, கூடுதல் புரதச்சத்திற்காக புழுக்கள் அல்லது பூச்சிகளின் முட்டைப்புழு ஆகியவற்றை உண்பது பொதுவானதாக உள்ளது.

மனிதர்களுடன் ஒப்பிடுகையில், ஆமைகள் நீண்ட வாழ்நாள் உடையதாய் இருக்கின்றன; மற்றும் சில ஆமைகள் 150 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக வாழ்ந்திருக்கின்றன. இதன் காரணமாக, சீனப் பண்பாட்டில் இவை நீண்ட வாழ்நாளின் சின்னமாக விளங்குகின்றன. இதுவரை பதிவு செய்யப்பட்டவற்றிலேயே மிகவும் முதிய ஆமை, அதிலும் மிகவும் முதிய விலங்கினம் என்பதானது, 1777ஆம் ஆண்டில் பிறந்து சில நாட்களில் டாங்காவின் அரச குடும்பத்துக்கு பிரித்தானிய ஆய்வாளர் கேப்டன் குக் என்பவரால் பரிசளிக்கப்பட்ட டுயி மாலிலா என்னும் ஆமையாகும். 

1965ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 19 அன்று இயற்கையாக மரணம் அடையும் வரையிலும், டுயி மாலிலா டாங்காவின் அரச குடும்பத்தின் கவனிப்பில் இருந்து வந்தது. இறக்கும் பொழுது டுயி மாலிலாவின் வயது 188 ஆண்டுகளாகும். தனது 226 ஆண்டு வாழ்நாளை 1977வது ஆண்டு சூலை 17ஆம்தேதி முடித்துக்கொண்ட ஹனாகோ என்னும் பெயர் கொண்ட மற்றொரு முள்ளந்தண்டு விலங்கான கோயி வகை மீன் மட்டுமே, நீண்ட காலம் வாழ்ந்த இந்தச் சாதனையை முறியடித்துள்ளது.

இந்தியாவின் அலீப்பூர் உயிரியல் பூங்காவில் அத்வாய்தா என்னும் விலங்கு வாழ்ந்து வந்தது. 2006வது ஆண்டு மார்ச் மாதம் 23ஆம் தேதி இறக்கும் வரை இதுவே வாழும் விலங்குகளில் மிக முதிர்ந்ததாக இருந்தது என்று இந்தப் பூங்காவின் அலுவலர்கள் கூறுகின்றனர். அத்வாய்தா என்பது அல்டாப்ரா தீவின் ஒரு இராட்சத ஆமையாகும். இது 1875ஆம் ஆண்டு அலீப்பூர் உயிரியல் பூங்கா தொடங்கியபோது லார்ட் வெல்லெஸ்லி இதனை இந்தியாவுக்கு கொண்டு வந்து இந்தப் பூங்காவிற்கு அளித்தார். அத்வாய்தாவின் வயது குறைந்த பட்சமாக 130  இருக்கும் என்பதற்குத் தங்களிடம் ஆவணங்கள் இருப்பதாகப் பூங்கா அலுவலர்கள் கூறுகின்றனர். ஆனால் அது 250 வயதுடையதாக இருக்கும் என்று அவர்கள் வலியுறுத்துகின்றனர் (எனினும் இது அறிவியல் முறையில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட ஒன்று அல்ல ). அத்வாய்தா ராபர்ட் கிளைவின் செல்லவிலங்காக இருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது.

குவீன்சுலாண்டில் உள்ள ஆஸ்திரேலிய உயிரியல் பூங்காவில் வசிக்கும் ஹாரியெட், பீகிள் என்னும் போர்ப்படைக் கப்பலில் சார்ல்ஸ் டார்வின் இங்கிலாந்திற்கு வரவழைத்தார் எனக் கூறப்படுவதுண்டு. ஹாரியெட், தனது 176வது பிறந்த நாளுக்குச் சில நாட்களே இருக்கையில், 2006வது ஆண்டு சூன் மாதம் 23ஆம் தேதி இறந்தது.

டிமோதி என்னும் குதிமுள்-தொடை ஆமை, ஏறத்தாழ 165 வருடங்கள் வரை உயிர் வாழ்ந்தது. 38 வருடங்களுக்கு பிரிட்டனின் ராயல் கப்பற்படையின் பல்வேறு கப்பல்களில் அது ஒரு நற்சின்னமாகக் கொண்டு செல்லப்பட்டது. பின்னர் 1892ஆம் வருடம், தனது 53வது வயதில் ஓய்வு அளிக்கப்பட்டு டெவான் நாட்டின் பௌடர்ஹாம் கோட்டையில் இறக்கி விடப்பட்டது. 2004வது வருடம் உயிர் நீக்கும் வரை, அதுவே யுகேயின் முதிர்ந்த உயிர்வாழினம் என்று நம்பப்பட்டது.

டெய்லி மெயில் மற்றும் டைம்ஸ் பத்திரிகைகளில் 2008வது ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் வெளியான கட்டுரைகளின்படி, செயின்ட் ஹெலெனாவில் வசிக்கும் ஸெசெல்ஸ் இராட்சத ஆமையான ஜோனாதான் 176 அல்லது 178 வருடங்கள் வயதுடையதாக இருக்கலாம். இது உண்மையாக இருப்பின், இதுவே தற்பொழுது பூமியில் வசிக்கும் விலங்குகளில் மிக வயது முதிர்ந்த விலங்காக இருக்கும்.

ஒவ்வொரு இனத்திலும் ஆண்பால் மற்றும் பெண்பால் ஆகியவற்றின் அமைப்புக்கள் மாறுபடுகின்றன எனினும், பல ஆமையினங்கள் ஈருருப் பாலின அமைப்பு கொண்டுள்ளன. ஆயினும், அனைத்து ஆமையினமும் இவ்வாறே உள்ளதாகக் கூற இயலாது. சில இனங்களில், ஆண் ஆமைகள் அவ்வினம் சார்ந்த பெண்ணினத்தை விட நீளமான, அதிகம் துருத்திக்கொண்டிருக்கும் கழுத்தினைக் கொண்டுள்ளன. ஆனால் சிலவற்றில் பெண் ஆமைகள் நீண்ட வளைநகங்கள் கொண்டுள்ளன.

பெரும்பான்மையான ஆமையினங்களில், பெண்ணினம் ஆணினத்தை விடப் பெரியதாக இருப்பதான ஒரு போக்கு தென்படுகிறது. ஆண் ஆமைகள் வேகமாக வளர்வதாகவும், பெண் ஆமைகள் மெல்ல, ஆனால் பெரியதாக, வளர்வதாகவும் சிலர் நம்புகின்றனர். இனப்பெருக்கத்திற்கு உதவி புரியும் வண்ணம், ஆணினத்திற்கும் உட்பக்கமாக வளைந்திருக்கும் மார்புப்பரிசம் இருக்கிறது. ஒரு ஆமையின் பாலினத்தை அறிந்து கொள்வதற்கு மிக எளிதான வழி அதன் வாலை உற்று நோக்குவதே. ஒரு பொதுவான விதியாக, பெண்ணினம் கீழ் நோக்கியிருக்கும் ஒரு சிறிய வாலை கொண்டுள்ளது. ஆனால், ஆணினத்தின் வால் மேல் நோக்கிப் பின் ஓட்டின் பக்கவாட்டில் திரும்புவதாக அமைந்துள்ளது.

இராட்சத ஆமைகள் உலர்ந்த நிலத்தில் மிக மெதுவான 0.17 miles per hour (0.27 km/h) வேகத்திலேயே நகர்கின்றன.

நிலத்தில் வாழும் ஆமைகளில் பெரும்பான்மையானவை, தாவர உண்ணிகளாகும். இவை புற்கள், விதைகள், இலைகள் கொண்ட பச்சைக் காய்கறிகள், பூக்கள் மற்றும் சில பழங்கள் ஆகியவையே உண்ணுகின்றன. 

 செல்லப் பிராணிகளாக வளர்க்கப்படும் ஆமைகளுக்கு, குறிப்பாக காட்டுப் புற்கள், விதைகள் மற்றும் சில குறிப்பிட்ட பூக்களை கொண்ட உணவே தேவைப்படுகிறது. சில ஆமை இனங்கள் புழுக்கள் அல்லது பூச்சிகளை உண்ணுகின்றன. ஆனால் அதிக புரதச்சத்தானது, ஓடு உருக்குலைதல் மற்றும் வேறு மருத்துவப் பிரச்னைகளை விளைவிக்கும் அளவிற்கு தீங்கு நிறைந்ததாகும். பூனை அல்லது நாயின் உணவுகள் ஆமைக்கு அளிக்கப்படக்கூடாது. ஏனெனில் இவற்றில் ஒரு ஊர்வன இனம் சார்ந்த விலங்கிற்குத் தேவையான ஊட்டச்சத்து சமச்சீராக இருப்பதில்லை. குறிப்பாக, இது புரதச்சத்து மிகுந்ததாகவும் உள்ளது. மேலும்,  அனைத்து ஆமைகளுக்குமே ஒரே மாதிரியான உணவுதான் தேவைப்படும் என்றும் எண்ணக்கூடாது. பல்வேறு ஆமை இனங்களும், தங்களது ஊட்டச்சத்துக்கான தேவைகளில் அதிகம் மாறுபடுவதால், ஆமைக்கு தேவையான உணவு முறைகள் முழுவதையும் ஆராய்ந்து அறிந்து கொள்வது அத்தியாவசியம் ஆகும். 

 விற்கப்படும் மாத்திரைகள் எதுவுமே ஆமைகளுக்கு அளிக்கப்படக்கூடாது; அவற்றில் ஊட்டச்சத்துக்கள் இருப்பதாகப் பறைசாற்றப்பட்டாலும், உண்மையில் ஆமைக்குத் தேவையான எந்த விதமான ஊட்டச்சத்தும் அவற்றில் இருப்பதில்லை. இத்தகைய மாத்திரைகளில் பல, உணவுக்குழாயைச் சேதப்படுத்தி, மூச்சுத்திணறலில் தொடங்கி மெல்ல, வலியுடன் கூடிய மரணத்தை விளைவிக்கக்கூடியன. செலோனியன் பராமரிப்பில் சிறப்புப் பயிற்சி பெற்ற ஒரு தகுதியான கால்நடை மருத்துவரைக் கலந்தாலோசிப்பதே, இவற்றிற்குப் பொருத்தமான உணவு முறையைத் தீர்மானிப்பதற்குச் சிறந்த வழியாகும்.